بازی تخیلی یا همان طور که گاهی اوقات به آن باورهای ساختگی گفته می شود، زمانی اتفاق می افتد که کودک تجربیات مورد علاقه خود را مانند بازی در مدرسه با اسباب بازی دورا خود نقش آفرینی کند.
کودکان ممکن است به تنهایی یا با دیگران به بازی های تخیلی بپردازند. چندین مزیت وجود دارد که بازی تخیلی به رشد کودک کمک می کند.
خلاقیت را با فراهم کردن فضایی امن برای کودکان تقویت می‌کند تا سناریوهای دلخواه خود را اجرا کنند، از جمله موقعیت‌هایی که ممکن است نتوانند در زندگی واقعی تجربه کنند.
به عنوان مثال، یک کودک 5 ساله که نمی تواند بدون والدینش به رستوران برود، می تواند از طریق بازی تخیلی با دوستش، یک مهمانی چای وانمود کند که هر دو می توانند در خانه از آن لذت ببرند.
همچنین به کودکان فرصت هایی می دهد تا در مورد دیدگاه های دیگران، مانند آنچه که پدر ممکن است در هنگام بازی در خانه فکر کند، بیاموزند.
رشد فیزیکی را به روشی سرگرم کننده ارتقا می دهد. فعالیت‌هایی مانند قرار دادن بازوهای عروسک از میان آستین‌های ژاکت برای هماهنگی دست و چشم بسیار عالی است، همچنین یادگیری حرکت و کنترل دست‌هایش به روش‌های مختلف. دویدن در اطراف اسب های وانمود شده به رشد حرکتی و هماهنگی درشت کمک می کند.
این فرصتی را برای بچه‌ها فراهم می‌کند تا مهارت‌های زبانی و اجتماعی خود را صرفاً با بودن و صحبت کردن با سایر کودکان تمرین کرده و توسعه دهند.
رشد مهارت های حل مسئله و خودتنظیمی را تقویت می کند. بازی تخیلی با همسالان می تواند موقعیت هایی را ایجاد کند که در آن همه به آنچه می خواهند نمی رسند.
برای مثال، وقتی بیش از یک کودک می‌خواهد پادشاه قلعه شود، کودکی که به آنچه می‌خواهد نمی‌رسد، باید یاد بگیرد که چگونه احساسات ناخوشایند را مدیریت کند تا بازی ادامه یابد.
این به والدین یک راه سرگرم کننده برای آموزش رفتار مثبت به فرزندانشان می دهد. والدین می‌توانند موقعیت‌هایی را برای بازی برای ایجاد فرصت‌های «یادگیری اتفاقی» معرفی کنند.
