کفش کار شیما برخلاف سایر بیماری‌های مرتبط با پا، نسبت کودکان در سن مدرسه که تحت تأثیر پودوکونیوز قرار می‌گیرند، اندک است، زیرا تماس طولانی مدت پابرهنه با ذرات معدنی محرک در خاک برای توسعه بیماری ضروری است.
با این حال، حساسیت ژنتیکی شانس ابتلا به پودوکونیوز را افزایش می دهد و شواهد حاکی از اهمیت تعامل بین خطر ژنتیکی بالا در ایجاد این بیماری و استفاده ناکافی از کفش است.
با این حال ساکنان روستایی در مناطق بومی تصورات غلطی در مورد تعامل حساسیت ژنتیکی، قرار گرفتن در معرض خاک و استفاده از کفش در ایجاد پودوکونیوز دارند که به عنوان موانعی برای استفاده بهینه از کفش های محافظ عمل می کند.
مطالعه‌ای که در منطقه Wolaita در جنوب اتیوپی انجام شد، استفاده مداوم از کفش را در میان کودکان پیش‌دبستانی در خانواده‌های مبتلا به پودوکونیوز تنها 31 درصد گزارش کرد.
در مطالعه دیگری بر روی کودکان مدرسه ای، استفاده مداوم از کفش 54 درصد گزارش شد، اگرچه خاک چسبنده مشاهده شده روی پای کودکان نشان می دهد که برخی از کفش ها در جلوگیری از قرار گرفتن در معرض خاک موثر نیستند.
اگرچه این گزارش‌ها شواهد مهمی ارائه می‌دهند، ممکن است سوگیری‌ها منجر به عدم اطمینان از استفاده ناکافی از کفش شده باشد.
در یک مطالعه استفاده از کفش کودکان توسط مراقبان گزارش شد و ممکن است تحت تأثیر سوگیری مطلوبیت اجتماعی قرار گرفته باشد در مطالعه دوم کودکان در ساعات مدرسه مورد ارزیابی قرار گرفتند.
که منجر به برآورد بیش از حد استفاده از کفش شد زیرا کودکان در مناطق روستایی تمایل به پوشیدن کفش در مدرسه داشتند ما پیشنهاد می‌کنیم که تخمین‌های استفاده از کفش و درجه محافظت اعطا شده ممکن است متفاوت باشد اگر بچه‌ها خودشان این رفتار را گزارش کنند و اطلاعات بین کودکان بدون توجه به حضور در مدرسه جمع‌آوری شود.
