خیار اقتصادی ترین میوه در بین میوه های آسیای غربی

خیار (Cucumis sativus L.) متعلق به تیره Cucumis از خانواده Cucurbitaceae است و از نظر اقتصادی یک سبزی میوه مهم است.

سه گونه وحشی یا نیمه وحشی خیار وجود دارد:

C. sativus L. var. hardwickii، C. sativus L. var. sikkimensis، C. sativus L. var. xishuangbannanesis.

در واقع خیار خاردار یزد بومی هند است و احتمالاً از دامنه‌های کوه هیمالیا سرچشمه گرفته است.

خیار حدود 3000 سال پیش در هند کشت می شد و به نظر می رسد که به سرعت در آسیای غربی و سپس به اروپای جنوبی گسترش یافته است.

همچنین خیار گلخانه ای درختی از طریق مسیر ابریشم به ترتیب به شمال چین و از مرز برمه و هند و چین به چین جنوبی وارد شد و متعاقباً به آسیای شرقی گسترش یافت.

تجزیه و تحلیل تنوع ژنومی نشان داد که ژرم پلاسم های هسته خیار به چهار گروه جغرافیایی شامل هند، اوراسیا، آسیای شرقی و Xishuangbanna تقسیم شدند.

امروزه خیار خاردار بوته ای به طور گسترده در مناطق معتدل و گرمسیری در سراسر جهان کشت می شود.

مجموع تولید خیار در سراسر جهان 87,805,086 تن بود و آسیا با 84.9 درصد از کل تولید جهان در سال 2019 بزرگترین تولیدکننده بود (www.fao.org/faostat/en/).

خیار با آب فراوان، مواد مغذی و ترکیبات فیتوشیمیایی، کاربردهای همه جانبه ای در آشپزی، درمانی و آرایشی دارد.

خیار دارای مزایای متعددی مانند دیپلوئید، ژنوم کوچک، چرخه زندگی کوتاه و سیستم جفت گیری خودسازگار است، بنابراین برای مطالعات ژنتیکی مناسب است.

علاوه بر این، خیار گلخانه ای به عنوان یک گیاه مدل برای مطالعه تعیین جنسیت و زیست شناسی آوندی گیاه شناخته شده است.

در نتیجه، مطالعات متعددی برای کشف معجزه خیار انجام شده است.

این کتاب مزایای گسترده، تولید و بازار، کشت و مدیریت، آفات و بیماری ها، پیشرفت پرورش خیار را پوشش می دهد.