قرص زنجبیل حاوی بسیاری از روغن های فرار و کتون های معطر است اعتقاد بر این است که جینجرول ها از نظر دارویی ترکیبات فعال تر زنجبیل هستند.
از نظر تاریخی، زنجبیل از قرن چهارم قبل از میلاد برای معده درد، حالت تهوع و اسهال استفاده می شده است. زنجبیل همچنین به عنوان یک داروی ضد اشتها، محرک اشتها و کلر آور استفاده شده است.
زنجبیل می تواند به طور همزمان تحرک معده را بهبود بخشد و اثرات ضد اسپاسم ایجاد کند مطالعات نشان داده اند که اثرات ضد اسپاسم زنجبیل بر روی ماهیچه صاف احشایی احتمالاً به تضاد جایگاه های گیرنده سروتونین نسبت داده می شود.
یک مطالعه متقاطع تصادفی دوسوکور کاهش قابل توجهی را در تهوع و استفراغ با استفاده از زنجبیل در زنان مبتلا به استفراغ باروری گزارش کرد.
از زنجبیل برای درمان حالت تهوع، استفراغ، بیماری حرکت و سرگیجه استفاده شده است مطالعه ای در مورد اثرات زنجبیل نشان داد که هیچ یک از افراد مبتلا به سرگیجه که زنجبیل مصرف می کردند، برخلاف افرادی که دارونما مصرف می کردند، پس از تحریک کالری سیستم دهلیزی دچار حالت تهوع نشدند.
زنجبیل ممکن است در کاهش بیماری حرکتی نسبت به دیمن هیدرینات برتری داشته باشد.132 برای دوره های استفراغ، زنجبیل در کاهش علائم مرتبط با استفراغ باروری نیز موثر بوده است.
تأثیر زنجبیل بر مسیر انعقاد نیز بررسی شده است. زنجبیل مهار قوی ترومبوکسان سنتتاز را نشان داده است، که زمان خونریزی را افزایش می دهد و ممکن است باعث عوارض شود.
توانایی ترکیبات زنجبیل و مواد مرتبط برای مهار فعال شدن پلاکت ناشی از اسید آراشیدونیک در خون کامل انسان نیز مورد مطالعه قرار گرفته است داده ها نشان داد که ترکیبات و مشتقات زنجبیل در شرایط به کار گرفته شده، عوامل ضد پلاکتی قوی تری نسبت به آسپرین هستند.
ترکیبی از زنجبیل، به عنوان قوی ترین عامل تجمع ضد پلاکتی و مهارکننده COX-1 شناخته شد در مطالعه دیگری، مصرف زنجبیل منجر به کاهش فشار خون، کلسترول سرم و تری گلیسیرید سرم در موش های صحرایی دیابتی شد تحقیقات بیشتر در مورد این اثرات در دیابت ضروری است.